A Joy Forever #5 groepsexpositie van 27 kunstenaars,2 december 2018 t/m 13 januari 2019
Ook in 2018 pakt Luycks Gallery rond de kerstdagen weer uit met een uitgelezen keur aan ‘things of beauty’ en ‘joys forever’: kwalitatief hoogwaardige en betaalbare kunstwerken en -werkjes van kunstenaars die de galerie vertegenwoordigt. Zowel werk in oplage als unica, zowel tweedimensionaal als ruimtelijk werk.
De deelnemende kunstenaars zijn: Guido van Amelsfoort, Toon Berghahn, Jan van den Berg, Jeroen Blok, Paul Bogaert, Paul Corvers, Marcel Dingemanse, Jan Doms, Henk Duijn, Fred van Eldijk, Frans Franssen, Marianne van Hest, Roos Holleman, Han Klinkhamer, Hanneke Klinkum, Marjolein Landman, Ivo van Leeuwen, Charlotte Molenkamp, Paul Nassenstein, Gijs van Noort, Annette Paulsen, Ernest Potters, Paul van Rijswijk, Marieke van der Schaar, Wiel Wiersma, Maurits Wouters.
De feestelijke opening vindt plaats op zondag 2 december van 16:00 - 18:00 uur in aanwezigheid van diverse participanten. ‘A Joy Forever #5’ loopt t/m 13 januari 2019.
Te zien bij ‘Passing Through’ Opening op zondag 20 mei om 17.00 uur door Angeline van Doveren, filosoof, theoloog en musicoloog. 20 mei t/m zondag 24 juni 2018 KuuB, Pieterstraat 3, 3512 JT Utrecht
Exposanten: Paul Corvers, René Korten, Rudy Lanjouw, Margriet Luyten en Gabriëlle van de Laak http://kunstruimtekuub.nl/
Tekst van museum de Pont over het werk van Callum Innes:
Edinburgh UK 1962, woont en werkt in Edinburg.
Callum Innes maakt voor zijn
schilderkunst gebruik van een aantal verschillende schilderkunstige
principes die hij over langere perioden en op een seriële manier
uitwerkt. De veranderingen van de ene naar de andere serie werken zijn
zelden dramatisch, maar in elk schilderij bouwt hij verder op wat in het
voorafgaande ontdekt werd. De enigszins koele, atmosferische
abstractie die zijn schilderijen kenmerkt is wel eens omschreven als
'ontschilderen' (unpainting), omdat de belangrijkste compositorische
elementen meestal ontstaan door het weghalen van verf met behulp van
terpentine, en niet door het aanbrengen ervan. Elk voltooid schilderij
suggereert zo als het ware een in de tijd gestold moment uit een nog
altijd voortgaand proces. Het spel tussen het aanbrengen en weghalen van
de verf, tussen doen en ontdoen, vormt de kern van dit fascinerende
oeuvre. You Tube: op atelierbezoek bij Callum Innes (uit de reeks TateShots)
Exposed Painting Green Lake
2012
olieverf op doek
180 x 175 cm
KuuB Pieterstraat 3 3512 JT Utrecht 20 mei t/m 24 juni
Tell the people that you saw me passing through
(Leonard Cohen, 1972)
Vijf kunstenaars, geïnspireerd door de liedtekst Passing Through
van Leonard Cohen, komen in KuuB bijeen en maken een tentoonstelling op
het grensvlak van landschap en abstractie waarbij zij zich bewust zijn
van de tijdelijkheid van plaats en handeling. Ze weten dat perspectieven
in de loop van de tijd verschuiven, dat ze slechts passanten zijn. Ze
komen ergens aan, verblijven er, verbinden zich, laten sporen na en
vertrekken.
We are all on one road, we’re only passing through
Paul Corvers (1953) schildert
abstract aandoende landschappen, slechts de essentie weergevend. Hij
staat daarmee in de traditie van de Hollandse landschapsschilders; vlak,
ver, horizon, lucht en licht. Opgaand in een veel groter geheel dan de
schilder kan bestrijken.
René Korten (1957) zoekt het
toeval op. Zijn doeken groeien als in een chemische reactie van actie en
reactie. Er ontstaat een mengelmoes van natuur en cultuur, van verstand
en intuïtie. Zijn doeken lijken een constructie maar zijn … ontstaan.
Gabriëlle van de Laak (1958)
tracht op doek ruimte, licht en kleur te vatten. Zij doet dat door
vormen naast, over en op elkaar te leggen. Vormen die ruimte, licht en
kleur verbeelden.
Rudy Lanjouw (1954) zet tekens
op doek, het lijkt wel een geheimschrift, letterlijk een eigen
beeldtaal. Accenten in een ondoorgrondelijke ritmiek van lijnen en
vlakken die tezamen ruimtelijke composities vormen.
Margriet Luyten (1952)
transformeert landschappen tot wandkleden, gebruik makend van fotografie
en digitale weeftechnieken. Daar voegt ze handgeborduurde dichtregels
aan toe waardoor het geheel een gelezen decor wordt.
Sinds 1 februari 2018 huur ik een atelier in de Willem Twee in 's-Hertogenbosch. Dit is hopelijk voorlopig mijn laatste verhuizing. Drie maal in drie jaar verhuizen is wat veel. Het atelier is wat kleiner dan ik gewend ben. Dat zal even wennen zijn. Maar de ruimte en het pand bevallen me. Er werken bovendien de nodige collega's. Hieronder wat foto's van de wanden van mijn atelier waar ik al wat recente werken heb opgehangen.